اعلام مواضع نسبت به جنگ
يکي از راه هاي آماده سازي مردم، اعلام مواضع قاطعانه دربرابر دشمن است، تاملّت از مواضع نظامي رهبر آگاه باشند، و دشمن هم بفهمد که گوشمالي سختي خواهد خورد. لذا وقتي عدّه اي سعي داشتند به نفع معاويه جَوسازي کنند، که: «چرا جنگ ميان مسلمانان بايد پديد آيد؟» حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام فرمود: فَتَدَاکُّوا عَلَيَّ تَدَاکَّ الْإِبِلِ الْهِيمِ يَوْمَ وِرْدِهَا، وَقَدْ أَرْسَلَهَا رَاعِيهَا، وَخُلِعَتْ مَثَانيَهَا، حَتَّي ظَنَنْتُ أَنَّهُمْ قَاتِلِي، أَوْ بَعْضُهُمْ قَاتِلُ بَعْضٍ لَدَيَّ. وَقَدْ قَلَّبْتُ هذَا الْأَمْرَ بَطْنَهُ وَظَهْرَهُ حَتَّي مَنَعَنِي النَّوْمَ. فَمَا وَجَدْتُنِي يَسَعُنِي إِلَّا قِتَالُهُمْ أَوِ الْجُحُودُ بِمَا جَاءَ بِهِ مُحَمَّدٌ صلي الله عليه وآله؛ فَکَانَتْ مُعَالَجَةُ الْقِتَالِ أَهْوَنَ عَلَيَّ مِنْ مُعَالَجَةِ الْعِقَابِ وَمَوْتَاتُ الدُّنْيَا أَهْوَنَ عَلَيَّ مِنْ مَوْتَاتِ الْآخِرَةِ. (مردم همانند شتران تشنه اي که به آب نزديک شده، و ساربان رهاشان کرده، و عقال «پاي بند» از آنها گرفته، بر من هجوم آوردند و به يکديگر پهلو مي زدند، فشار مي آوردند، چنان که گمان کردم مرا خواهند کشت، يا بعضي به وسيله بعض ديگر مي ميرند و پايمال مي گردند. پس از بيعت عمومي مردم، مسئله جنگ با معاويه را ارزيابي کردم، همه جهات آن را سنجيدم تا آن که مانع خواب من شد، ديدم چاره اي جز يکي از اين دو راه ندارم. يا با آنان مبارزه کنم، و يا آن چه را که محمد صلي الله عليه وآله وسلم آورده، انکار نمايم، پس به اين نتيجه رسيدم که، تن به جنگ دادن آسانتر از تن به کيفر پروردگار دادن است، و از دست دادن دنيا آسانتر از رها کردن آخرت است.)[1] .
وقتي دشمن قدرت و امکانات فراهم مي کند، و هر روز به شورشگري روي مي آورد،