توجّه به الگوهاي تربيتي
بدون يک الگوي کامل، خودسازي و سازندگي معنوي غير ممکن است از اين رو روش هاي زندگي پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم را به خوبي مي شناساند، و همه را به پيروي از آن دعوت مي کند: فَتَأس بِنَبِيِّکَ الاطْهَرِ صلي الله عليه وآله وسلم فَإنَّ فِيهِ أُسْوَةً لِمَنْ تَأَسَّي، وَعَزَاء لِمَنْ تَعَزَّي. وَ أَحَبُّ الْعِبَادِ إلَي اللّهِ الْمُتَأَسِّي بِنَبِيِّهِ، وَ الْمُقْتَصُّ لأَثَرِهِ. قَضَمَ الدُّنْيَا قَضْماً. وَلَمْ يُعِرها طَرْفاً أَهْضَمُ أَهْلِ الدُّنْيَا کَشْحاً. وَأخْمَصُهُمْ مِنَ الدُّنْيَا بَطْناً. عُرِضَتْ عَلَيْهِ الدُّنْيَا فَأَبَي أَنْ يَقْبَلَهَا، وَ عَلِمَ أَنَّ سُبْحَانَهُ أَبْغَضَ شَيْئاً فَأَبْغَضَهُ، وَ حَقَّرَ شَيْئاً فَحَقَّرَهُ، وَصَغَّرَ شَيْئاً فَصَغَّرَهُ. «از پيامبر پاک و پاکيزه ات صلي الله عليه وآله وسلم پيروي کن! زيرا راه و رسمش سرمشقي است براي آن کس که بخواهد تاًسي جويد و انتسابي است «عالي» براي کسي که بخواهد منتسب گردد. و محبوبترين بندگان نزد خداوند کسي است که از پيامبرش سرمشق گيرد. و قدم به جاي قدم او گذارد. پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم بيش از حداقل نياز از متاع دنيا استفاده نکرد و به آن تمايلي نشان نداد. پهلويش از همه لاغرتر و شکمش از همه گرسنه تر بود. دنيا به وي عرضه شد «تا آنچه مي خواهد انتخاب کند» امّا از پذيرفتن آن امتناع ورزيد. او از آنچه مبغوض خداوند است آگاهي داشت لذا خود نيز آنها را منفور مي شمرد. و آنچه خداوند آن را حقير شمرده بود او نيز حقير مي دانست و کوچک ها را کوچک و کم اهميّت مي شمرد.»[1] .
امام علي عليه السلام براي رشد اخلاقي فرماندهان نظامي، به يک نکته مهمّ روانشناسي، تربيتي، اشاره مي فرمايد که: