آمادگي رزمي امام علي
و فتنه خوارج در شوراي نظامي امام عليه السلام مطرح گرديد و از طرف فرماندهان سپاه پيشنهاد شد که: يا اميرالمؤمنين اين گروه خطرناک را با چه اطميناني پشت سر بگذاريم و به سوي شام حرکت کنيم، آنها پس از ما ممکن است بر خانواده ها و اموال و شهرها مسلّط شوند، اگر صلاح است، نخست ما به سوي آنها رفته و کار خوارج را يکسره کنيم و آنگاه با خاطري آسوده به سوي دشمن اصلي، (معاويه) حرکت کنيم. امام علي عليه السلام نيز همين را صلاح مي دانست، و بدين ترتيب فرمان داد که به جاي شام به سوي نهروان حرکت نمايند. در آن وقت منجّمي آمد و عرض کرد: يا اميرالمؤمنين من از طريق علم نجوم دريافته ام که اگر در اين ساعت حرکت شما آغاز شود نمي توانيد به دشمن غلبه يابيد بلکه به آسيب سخت دچار مي شويد. بهتر است که حرکت شما به ساعت ديگر موکول گردد. امام عليه السلام به حرف وي گوش نداد و در آن ساعتي که منجّم منع کرده بود حرکت فرمود و پس از پيروزي بر دشمن، خدا را ستايش کرد و فرمود: اگر ما به دستور آن منجّم عمل کرده و در وقتي که او معين کرده بود، لشگر مي کشيديم، مردم نادان مي گفتند، اين پيروزي نتيجه پيشگوئي منجّم و تعيين وقت حرکت او بود.[1] . سپس به منجّم و مردم چنين رهنمود داد: أَتَزْعَمُ أَنَّکَ تَهْدِي إِلَي السَّاعَةِ الَّتِي مَنْ سَارَ فِيهَا صُرِفَ عَنْهُ السُّوءُ؟ وَتُخَوِّفُ مِنَ السَّاعَةِ الَّتِي مَنْ سَارَ فِيهَا حَاقَ بِهِ الضُّرُّ؟ فَمَنْ صَدَّقَکَ بِهذَا فَقَدْ کَذَّبَ الْقُرْآنَ، وَاسْتَغْني عَنِ الْإِسْتِعَانَةِ بِاللَّهِ فِي نَيْلِ الَْمحْبُوبِ وَدَفْعِ الْمَکْرُوهِ. وَتَبْتَغِي فِي قَوْلِکَ لِلْعَامِلِ بِأَمْرِکَ أَنْ يُولِيَکَ الْحَمْدَ دُونَ رَبِّهِ، لِأَنَّکَ - بِزَعْمِکَ - أَنْتَ هَدَيْتَهُ إِلَي السَّاعَةِ الَّتِي نَالَ فِيهَا النَّفْعَ، وَأَمِنَ الضُّرَّ!! أَيُّهَا النَّاسُ، إِيَّاکُمْ وَتَعَلُّمَ النُّجُومِ، إِلَّا مَا يُهْتَدَي بِهِ فِي بَرٍّ أَوْ بَحْرٍ، فَإِنَّهَا تَدْعُو إِلَي الْکَهَانَةِ، وَالْمُنَجِّمُ کَالْکَاهِنِ، وَالْکَاهِنُ کَالسَّاحِرِ، وَالسَّاحِرُ کَالْکافِرِ! وَالْکافِرُ فِي النَّارِ! سِيرُوا عَلَي اسْمِ اللَّهِ. (به هنگام حرکت براي نبرد با خوارج، شخصي با پيشگويي از راه شناخت ستارگان گفت: اگر در اين ساعت حرکت کنيد، پيروز نمي شويد و من از راه علم ستاره شناسي اين محاسبه را کردم، امام فرمود:)
امام علي عليه السلام از «پادگان نُخيله» قصد عزيمت به شام را داشت، که اينگونه خبرهاي ناگوار يکي پس از ديگري او را نگران کرد.