انفاق و ايثار علي
و اين شکل از اشکال بخشش را که در واقع فرقي با رشوه ندارد - و اکثريت کساني که در تاريخ ما و تاريخ قدرتمندان ديگران به کرم و بخشش مشهورند با اين نوع بخشش سرو کار داشتند - علي بن ابيطالب در سراسر زندگي خود نديد و يک بار هم به آن دست نيالود و آن را نشناخت. کرم و بخشش علي چيزي است که از همه مردانگيهاي او پرده برمي دارد و با جان و دل او به هم آميخته است او با اينکه دختر خود را از اينکه گردنبندي را از بيت المال به امانت گرفته که در عيدي از اعياد به آن آرايش کند توبيخ مي کند و با اينکه برادر خود عقيل را که مختصري از مال عمومي مردم را بيجا خواسته بود از خود مي رنجاند و با اينکه او هرگونه رشوه خوار و هوادار مال بي کوشش و بدون حق را، از خود طرد مي کند، با اين حال، چنانکه در روايات صحيح آمده است او با دست خود نخلهاي گروهي از يهوديان را در مدينه سيراب مي کند، تا آنجا که دست او تاول مي زند و زخم مي شود و آنگاه مزدي را مي گيرد و به بيچارگان و درماندگان مي بخشد و يا با آن بندگاني را مي خرد و بلافاصله آزاد مي سازد. «شعبي » از زبان کسانيکه علي را خوب مي شناختند روايت مي کند که او بخشنده ترين مردم بود که از مال خود براي مردم مي بخشيد واگر گواهي دشمن در بعضي موارد صحيحترين شهادتها باشد بايد فهميد که بخشش و کرم علي تا چه پايه بوده که معاوية بن ابي سفيان هم به آن شهادت داده، در حالي که او هميشه مي کوشيد که از علي عيب جويي کند و از او انتقاد نمايد. معاويه مي گويد: «اگر علي خانه اي پر از طلاي ناب و خانه اي پر از علوفه داشته باشد، طلا را پيش از علوفه مي بخشد!»امام علي (ع) صداي عدالت انساني. ج 2 - 1 صفحه 122. تاليف: جرج جرداق ترجمه: سيد هادي خسرو شاهي
و از اخلاق خاص علي، کرم و بخشش او بود که حد و مرزي نداشت، ولي بخششي که در اصول و هدف پاک و سالم بود نه مانند بخشش فرمانداران و زورمنداني که از مال و کوشش مردم بخشش مي فرمايند! اينان وقتي که چنين بخششي مي کنند فقط به خويشان و نزديکان و يا هوادارانشان مي بخشند که در راه حکومت و سلطنت آنها شمشير مي زنند واگر گامي بالاتر نهند براي آن بخشش مي کنند که گفته شود آنها اهل کرم و بخشش هستند! تا مورد توجه عامه مردم قرار گيرند و اختلاسها و دزديها و ستمها و ضعف اداري امور و غيره را بدين ترتيب پرده پوشي کنند.