السعيد من وعظ بغيره
معني اين کلمه به تازي: من وعظ بغيره کان سعيدا و عن موقف[3] الشقاوة بعيدا. معني اين کلمه به پارسي: نيکبخت آن کس[4] باشد که چون ديگري را پند دهند و از کردار ناشايسته و گفتار نابايسته[5] بازدارند، او از آن پند[6] عبرت گيرد[7] و نصيب خويش بردارد، و به گرد[8] امثال آن کردار و گفتار[9] نگردد. نيکبخت آن کسي بود که دلش ديگران را چو پند داده شود O الاعجاز /34، شرح غرر و درر: ش 1284 (العاقل من اتعظ بغيره)، المناقب /376، شرح نهج 289/20.
(نيکبخت آن است که پند داده[1] شود به ديگري.)[2] .
آن چه نيکي دروست بپذيرد
او از آن پسند بهره برگيرد