من اتي في عجانه قل حيائه و بدو لسانه[1]

.

(هر که زده شده باشد در[2] عجان[3] او، اندک بود[4] شرم او و پليد باشد زبان او.)

معني اين کلمه به تازي:

من نزت الرجال عليه ذهب الحياء عن[5] عينيه، فلا يحتزر من الايحاش، و لا يستحيي من الابذاء و الافحاش.[6] .

معني اين کلمه به پارسي:

هر که در زير مردمان خفته باشد[7] و برو آن جنس فاحشه رفته؛[8] هم شرم او اندک شده باشد و هم زبان او پليد گشته.

هر که را وقت کودکي بودست
پيشه درزير مردمان خفتن

شرم او رفته باشد، و هرگز
نايد از لفظ او نکو گفتن

O المناقب /376.

---

1. ص اس م: اوتي.
2. م: اندر.
3. س: دبر.
4. م: باشد.
5. ص: - عن.
6. س: - و لا يستحيي...، م: - و الايحاش و....
7. س: بود.
8. اس: + باشد.