رب ساع فيما يضره

(بسا[1] کوشنده در چيزي که او را زيان دارد.)

معني اين کلمه به تازي:

رب انسان يسعي[2] في امر يضر ذاته و يسر عداته.

معني اين کلمه به پارسي:

هر که در کاري بکوشد واجب نيست که از آن منفعت يابد، چه[3] بسيار باشد که بکوشد و عاقبت از آن[4] کار زيان بيند.[5] .

اي بسا کس که طالب کاري است
که در آن کار باشدش خذلان

ناصح او شود از آن[6] غمگين
حاسد او شود از آن[7] شادان

O نهج البلاغه نامه /31، دستور معالم /31، الاعجاز /29، المناقب /376

---

1. س: اي بسا.
2. س: سعي.
3. ص: که.
4. ص: - از آن.
5. اس: بکوشند، بينند.
6. س: او، ص: از آن شود.
7. ص: او.