الحاسد مغتاظ علي من لاذنب له

(حسد کننده خشم آلود بود بر آن کس[1] که او را هيچ گناه نبود.)[2] .

معني اين کلمه به تازي:

الحاسد غضبان علي من لم يظهر منه جرم و لم يحدث منه ظلم، و ما غضب الحاسد علي المحسود الا بسبب نعم ساقها الله اليه، و اياد افاضها[3] عليه.

معني اين کلمه به پارسي:

حسود چون با کسي نعمت[4] بيند خواهد که آن نعمت او را باشد و آن کس را نباشد، و بدين سبب بر آن کس خشم آلود[5] شود و او را دشمن گيرد. و پيوسته در زوال نعمت او کوشد، بي آن که از آن کس[6] جرمي پيدا آمده باشد يا جنايتي ظاهر شده.[7] .

هست مرد حسود خشم آلود
بر کسي کو نکرد هيچ گناه

نعمت خلق ديد نتواند
رنجه باشد ز[8] اصطناع اله

O الاعجاز /29 (الحاسد ضاغن...)، المناقب /376

---

1. م: کسي.
2. س: که گناه نباشد او را.
3. ص اس: + الله.
4. ص م: نعمتي.
5. ص: خشمناک.
6. م: که ازو.
7. س: ظاهر شود، م: جرمي بيند.
8. م: از.