من کثر مزاحه لم يخل من حقد عليه او استخفاف به[1]

.

(هر که بسيار شود[2] مزاح او، خالي نبود از کينه اي برو يا استخفافي بدو.)[3] .

س معني اين کلمه به تازي:

من تعود المزاح حقد عليه الاکابر و استخف به الاصاغر.

معني اين کلمه به پارسي:

هر که مزاح بسيار[4] کند پيوسته بزرگان[5] برو کينه ور باشند و خردان بدو استخفاف رسانند،[6] و او هرگز از کينه بزرگان و استخفاف خردان[7] خالي نبود.[8] .

هر که سازد مزاح پيشه خويش
گر اميرست پاسبان گردد

در همه ديده ها سبک باشد
بر همه سينه ها گران گردد

O الاعجاز /29، شرح غرر و درر: ش 893، المناقب /376، شرح نهج 327/20

---

1. م: - و استخفاف به.
2. اس: شد.
3. س: - استخفافي بدو، م: - بدو.
4. ص: بسيار مزاح.
5. س: بزرگان پيوسته.
6. ص: کنند.
7. م: - خردان.
8. ص: نباشد.