الراحة مع الياس

(راحت با نوميدي است.)

معني اين کلمه به تازي:

من تعلق باذيال الياس،[1] و قطع رجاءه من اموال الناس، عاش في دعة لايشوبها نصب و في راحة لاينوبها تعب.

معني اين کلمه به پارسي:

هر که اميد از اموال خلق ببرد[2] و در دنيا طمع تجمل و زينت ندارد،[3] پيوسته[4] قرين راحت باشد و عمر در آسايش گذارد.

تا تو دل در اميد بستستي
هر چه رنج است جمله در دل تست

چون بريدي اميد از دگران
هر چه آن راحت است حاصل تست

O الاعجاز /29، المناقب /376.