لا شرف مع سوء الادب[1]

.

(نيست بزرگي با بدي ادب.)[2] .

معني اين کلمه به تازي:

علو الرتب لا ينال الا بحسن الادب.

معني اين کلمه به پارسي:

هر که بي ادب باشد از بزرگي محروم ماند، و به درجه اشراف و اکابر و اعيان و اماثل[3] نرسد.[4] .

بي ادب مرد کي شود مهتر
گرچه او را جلالت[5] نسب است

باادب باش تا بزرگ شوي
که بزرگي نتيجه ادب است

O الاعجاز /28، شرح غرر و درر: ش 10530، المناقب /375.

---

1. ک: ادب (مانند الاعجاز، شرح غرر و المناقب).
2. م: با بي ادبي.
3. اس: - و امائل.
4. ص: و به درجه اشراف نرسد و در دايره اکابر و اعيان و اماثل نيايد، م: و به درجه بزرگي و اکابري نرسد و از اماثل نازل بود.
5. م: + و.