لا بر مع شح

(نيست نيکويي با بخيلي.)

معني اين کلمه به تازي:

الشحيح لا يثبت علي الناس الحقوق[1] فلا يلقي من[2] الناس الا العقوق.

معني اين کلمه به پارسي:

مردمان نيکويي نگويند و طاعت داري ننمايند[3] آن کس را که بخيل باشد،[4] از بهر آن که از او خيري نبينند و[5] نفعي نگيرند.

هر که را بخل پيشه[6] شد، دگران
نيست ممکن که طاعتش دارند

حق گزاري است طاعت و او را
نبود حق، چگونه بگزارند[7] .

O الاعجاز /28، المناقب /375، و نيز رک: شرح غرر و درر: ش 10521.

---

1. م: الحقوق علي الناس.
2. ص: الي.
3. م: بگويند... بنمايند.
4. م: بنمايند بخيل را 250- س م: چيزي (س: بي نقطه چ).
5. م: + از او.
6. م: پيشه بخل شد.
7. اس: بگزارد (!).