بالبر يستعبد الحر

(به نيکويي بنده کرده شود[1] آزاد.[2] معني اين کلمه به تازي:

المرء ببره يسترق الحر، و يستحق الشکر.

معني اين کلمه به پارسي:

هر که[3] با آزادگان نيکويي[4] کند، آزادگان بنده او شوند، و راه خدمتکاري و طريق[5] طاعت داري او سپرند.

گرت بايد که پيش تو باشند[6] .
سروران جهان سرافکنده

مردمي کن که مردمي کردن[7] .
مرد آزاد را کند بنده

O الاعجاز /28، شرح غرر و درر: ش 4213، المناقب /375، لطايف الامثال /70.

---

1. س: + مرد.
2. م: + را.
3. س: مرد.
4. اس: نکويي.
5. س: - طريق.
6. م: باشد.
7. ص م: نيکويي کن که نيکويي کردن.