الناس نيام، فاذا ماتوا انتهوا
معني اين کلمه به تازي: الناس ماداموا في الحياة الدنياوية[5] غافلون، کانهم راقدون عن الجنة و نعيمها و النار و حميمها،[6] فاذا ماتوا انتبهوا[7] من رقدة الغفلة، فندموا علي ما فرطوا في جنب خالقهم،[8] و لا موا انفسهم علي ما قصروا في شکر رازقهم،[9] و لکن حين لا يعينهم[10] الندامة و لا ينفعهم[11] الملامة. معني اين کلمه به پارسي: مردمان در دار دنيا از کار عقبي غافلند.[12] چون بميرند از خواب[13] غفلت بيدار گردند[14] و بدانند که روزگار به باد داده اند، و قدم بر جاده صواب ننهاده،[15] و[16] پشيمان شوند از کردار نکوهيده و گفتار ناپسنديده خويش، ليکن آن گاه پشيماني سود ندارد[17] و فايده ندهد.[18] . مردمان غافلند از عقبي ضرر غفلتي که مي ورزند O المناقب /375
(مردمان[1] خفتگانند،[2] پس[3] چون[4] بميرند بيدار شوند.)
همه گويي به خفتگان مانند
چون بميرند آنگهي دانند