لسان العاقل وراء قلبه

(زبان خردمند پس دل اوست.)

معني اين کلمه به تازي:

لسان العاقل تابع لقلبه طائع[1] للبه، ما لم يخمره اولا في جنانه لم يذکره بلسانه.[2] .

معني اين کلمه به پارسي:

خردمند چون خواهد که سخني گويد،[3] نخست[4] در دل بينديشد و در صلاح و فساد آن بنگرد، آن گاه بر زبان[5] براند.[6] پس زبان او تابع دل[7] و طايع عقل او باشد.

مرد عاقل گه سخن گفتن
دل خود هادي زبان دارد

تا حديثي به دل نينديشيد
به[8] زبان آن حديث نگزارد

نهج البلاغه حکمت 40.

---

1. اس: طالع (!).
2. س: + و هذا هو العقل التام.
3. ص: و بگويد (!).
4. س:- نخست.
5. اس: بزبان.
6. س: راند.
7. ص: - دل.
8. ص: بر.