اذا قدرت علي عدوک فاجعل العفو عنه شکرا للقدرة عليه
معني اين کلمه به تازي: من وعد[2] فوفي و قدر فعفا، فقد قضي حق النعمة، و ادي شکر القدرة.[3] . معني اين کلمه به پارسي: چون بر دشمن خويش[4] قدرت يافتي، شکر قدرت يافتن[5] آن باشد که از او درگذاري و گناه[6] او را عفو کني. چون شدي بر عدوي[7] خود قادر رحم کن رحم کن، که هر چه کني O نهج البلاغه حکمت 11، الاعجاز /30، المناقب /376.
(چون قادر شدي بر عدو خويش بکن[1] عفو کردن را ازو شکر قدرت يافتن برو.)
عفو را شکر قدرت خود ساز
در جهان جز همان نيابي باز