اذا وصلت اليکم اطراف النعم، فلا تنفروا اقصاها بقلة الشکر
معني اين کلمه به تازي: من لم يشکر النعم الحاصلة لديه، الواصلة اليه، حرم النعم النائية منه، القاصية عنه. معني اين کلمه به پارسي: نعمتهايي که به نزديک شما رسيده است، آن را شکر گوييد و سپاسداري کنيد،[3] تا از آن[4] نعمتها که دور است و هنوز به شما نرسيده است[5] نوميد نگرديد و محروم نمانيد. چون[6] بيابي تو نعمتي، هر چند[7] . شکر آن يافته فرو مگذار O نهج البلاغه حکمت 13، دستور معالم /29، الاعجاز /30، المناقب /376.
(چون برسد به شما کرانه هاي نعمتها، مرمانيد دورتر آن را به[1] اندکي شکر.)[2] .
خرد باشد چو نقطه موهوم
که ز نايافته شوي محروم