احذروا نفار النعم، فماکل شارد بمردود[1]

.

(بپرهيزيد از رميدن نعمتها که نه هر رميده اي باز آورده شود.)[2] .

معني اين کلمه به تازي:

لا تفعلوا شيئا يشرد[3] نعمتکم و ينفر دولتکم، فما کل شارد يرد الي عطنه، و لا کل نافر يعاد الي وطنه.

معني اين کلمه به پارسي:

نعمت نگاه داريد و چيزي[4] مکنيد که نعمت را[5] از شما برماند، چه اگر نعمت از شما برمد و زايل[6] شود[7] باز آوردن او[8] ديگر[9] باره مشکل[10] بود.

اي که با نعمتي، به سيرت بد
نعمت خويش را ز خود مرمان

که نه هرچ ان رميده شد ز کسي
باز[11] آوردنش بود آسان

O نهج البلاغه حکمت 246، الاعجاز /30، المناقب /376.

---

1. س: احذر انفار (!).
2. س: بپرهيز از نفرت گرفتن نعمتها نه هر رفته....
3. س ص: يسترد.
4. ص: کاري.
5. ص اس: - را.
6. اس: برمد زانک (!).
7. س: + چه!.
8. ص: آن.
9. س: دگر.
10. اس م: دشوار و مشکل (!).
11. س: که باز.