الشرف بالفضل و الادب، لابالاصل و النسب

(سروري به فضل و ادب است ونه به اصل و نسب.)[1] .

معني اين کلمه به تازي:

شرف المرء بفضله لا باصله، و جلالته بادبه لا بنسبه، فافخر بالعلوم العالية و لا تفخر بالعظام[2] البالية.

معني اين کلمه به پارسي:

مردم[3] را فخر به هنر بايد کرد نه به پدر، و شرف از ادب بايد جست نه از نسب، و عز خويش در فضل بايد دانست نه در اصل.

فصل جوي و ادب، که نيست بحق
شرف مرد جز به فضل و ادب

مرد بي فضل و بي ادب خردست
ور[4] چه دارد بزرگ اصل و نسب

O الاعجاز /30 (الشرف بالعقل...) المناقب /376.

---

1. س: - نه باصل و نسب.
2. س: بالنظام (!).
3. س: بالنظام (!).
4. ص: گر.