الاحسان يقطع اللسان

(نيکويي کردن ببرد زبان بدگوي[1] را.)

معني اين کلمه به تازي:

من احسن الي الناس، فقد ملا افئدتهم بجبه و ولائه، و قطع السنتهم عن[2] سبه و هجائه.

معني اين کلمه به پارسي:

چون مردم[3] به جاي کسي احسان و مبرت[4] کند زبان او را از هجا و مسبت[5] خويش بريده گرداند.[6] .

هر که کردي به جاي او احسان
مال دادي و مرد بخريدي

هم ضميرش به مهر پيوستي
هم زبانش ز هجو ببريدي[7] .

O الاعجاز /29، المناقب /376.

---

1. م: بدگويان.
2. س: من.
3. ص: مرد، م: کسي.
4. م: مروت.
5. م: مسيئت.
6. س: کنند، کردانند.
7. اس: کلمات 78 و 79 را ندارد.