رعايت مصلحت اسلام و صبر بر شدائد
[صفحه 26] تصرف کرده و حقوقش را غصب و ميراثش را نهب و غارت مي کنند. او با تألمات روحي شديد مانند کسي که لقمه در گلو و خاشاک در چشمش مانده باشد، خاموش مي ماند و دست به شمشير نمي برد، و باز خليفه ي اوّل هنگام مرگش عروس خلافت را به دامان دومي انداخت، باز شکيبا ماند و خليفه ي دوم حق غصب شده ي علي (ع) را به شوري وا گذاشت و او را که خدا و پيغمبرش بلند کرده بودند پست کرد و در رديف طلحه و سعد وقاص و عبد الرحمن بن عوف قرار داد. علي (ع) اين توهين و تحقير را تحمل کرد و به منظور حفظ وحدت جامعه ي اسلامي دم بر نياورد و موقعي که عبد الرحمن عوف دست به دست علي (ع) زد و گفت با تو بر کتاب خدا و سنّت پيغمبر (ص) و روش دو پير مرد (ابوبکر و عمر) بيعت مي کنم، علي (ع) گفت کتاب خدا و سنّت پيغمبر (ص) درست، اما رويّه ي شيخين را نمي پذيرم و مقلد آنها نمي شوم، بلکه خودم عقيده و رأيي دارم.
علي (ع) در تمام مدت خانه نشيني اش هيچ گاه از مصالح عاليه ي کشور و ملت اسلامي غفلت نمي فرمود و با شجاعت و شهامت بيمانندش براي رعايت مصلحت اسلام و مسلمين در برابر ستمهايي که بر او وارد مي شد صبر مي کرد. مي ديد مقامش را بنا حق
صفحه 26.