نهج البلاغه شريف
و باز همين آقا مي گويد: «دانشمندي آلماني به من مي گفت اگر امروز علي (ع) زنده بود و مانند همين بيانات و خطبه ها ايراد مي کرد، مسجد کوفه از شاپوهاي فرنگي پر مي شد که از اقطار عالم براي استماع سخنش گرد مي آمدند». باري هر چه خودم و شما را خسته کنم نمي توانم قطره اي از اقيانوس مواج دانش مولي را تشريح کنم. بي جهت نبود که در ضمن فرمايشهايش يک نفر عرض مي کند آقا اينها علم غيب است. من فقط با اجازه شما يک مقايسه ي مختصر در دو اصل اساسي اديان يعني خداشناسي و معاد، بين علي (ع) و بزرگترين پيغمبرها مي کنم و عرايض ام را [صفحه 21] در خصوص علم علي (ع) پايان مي دهم.
نهج البلاغه قرآن دوم و يا دوم قرآن است. آقاي سيد هبة الدين شهرستاني در کتاب المعجزة الخالده مي نويسد: «انجمني در هند از اساتيد و ادبا تشکيل شده بود و در خصوص اينکه کسي نمي تواند مانند قرآن بياورد گفتگو مي شد. استاد ادب عربي در دانشکده «عليکده» مسترکر نيکوانگليسي مسيحي مي گويد: «قرآن برادر کوچکي به نام نهج البلاغه دارد. شما اوّل بشري پيدا کنيد که مانندش بياورد تا برسيم به خود قرآن».[1] .
صفحه 21.