علي در سوگ زهرا[1]
مصيبت وفات رسول خدا (ص) از دردناکترين مصيبتهايي بود که بر قلب علي (ع) وارد شد. اگر نبود آن ايمان فوق العاده ي علي (ع) و شکيبايي او بر مصيبت در اين حادثه ناگوار، از اندوه مي مرد؛ زيرا غم جدايي پيامبر (ص) تا دم مرگ از دل علي (ع) بيرون نرفت، و لذا پس از اين مصيبت بزودي محاسن شريف آن حضرت سفيد شد. به حضرتش گفتند: يا اميرالمؤمنين! چه مي شود که موهاي سفيد صورت را رنگ کنيد؟ حضرت در پاسخ مي فرمودند: «رنگ کردن مو نوعي زينت و خود آرايي است. ما مردمي هستيم مصيبت زده». منظور حضرتش از اين مصيبت وفات رسول خدا (ص) بود. حضرتش در طول مدت زندگاني خود به همين جهت هيچ گاه خضاب نکرد؛ زيرا رسول خدا (ص) به او از يک نوع خضاب مخصوص خبر داده بود. ابن نباته روايت مي کند که: به اميرالمؤمنين (ع) گفتم: چرا شما خضاب نمي کنيد، با اينکه مي ديديم که رسول خدا (ص) خضاب مي فرمودند؟ حضرت در پاسخ فرمودند: «در انتظار شقي ترين فرد اين امت هستم که او بيايد و ريش مرا با خون سرم رنگين کند. در اين باره از رسول خدا (ص) عهدي است که حضرتش از آن به من خبر داده اند». [صفحه 2]
.
صفحه 2.