توافق در اميال و آرمان ها
به همين دليل است که اميرالمومنين عليه السلام، نه تنها در خطبه ي قاصعه، بلکه در خطبه ها و نامه هاي خود، در موارد متعدد، به پرهيز از اختلاف در آرا و اميال و آرمان ها دستور داده اند. ما در سراسر تاريخ، اين پديده را مانند يک قانون کلي شاهديم که قدرتمندان قدرت پرست و سلطه جو، بران ترين اسلحه اي را که در تخريب يک جامعه، براي تسلط بر آن به کار برده اند، همان انداختن اختلاف و ناهماهنگي در ميان مردم آن جامعه بوده است. لذا مي توان گفت: عامل هماهنگي و سازگاري در هدف گيري ها و آرمان ها و خواسته ها و آرا، عامل بقاي جامعه است، و بدون آن، جامعه اي وجود ندارد تا تمدن و فرهنگش مطرح شود.
منظور از اين توافق، آن نيست که مردم يک جامعه داراي اميال و خواسته ها و هدف ها و آرمان هاي متحد بوده باشند، زيرا بديهي است که اين يک امر محال است. بلکه منظور هماهنگي و سازگاري با يکديگر است، که نخستين نتيجه ي آن، منتفي شدن تزاحم ها و تصادم هاي شکننده ي يکديگر است. براي تخريب و نابود کردن يک جامعه، کلنگ از آسمان نمي آيد، بلکه عامل تخريب، از ناسازگاري و ناهماهنگي آرا و اميال و خواسته هاي مردم آن جامعه به وجود مي آيد.