رفتارهاي تقليدي
[صفحه 81] جوامع و ملل در همه ي دوران هاي تاريخ است. جاي ترديد نيست که تحصيل معرفت به واقعيات از طرق علمي مشروح، که مستند به يقينيات بوده باشد، مطلوب ترين آرمان و بلکه ضروري ترين مطالب انساني است. ولي بديهي است که هيچ فردي قدرت تحصيل چنان معرفت والا را در همه ي موارد نيازهاي مادي و معنوي دارا نيست. مخصوصا با گسترش بيش از اندازه ي علوم و باز شدن سطوح و ابعاد واقعيات فوق شمارش در هر دو صحنه ي انسان و جهان، با عمرهاي محدودي که بشر سپري مي کند، حتي تصور امکان تحصيل چنان معرفتي يک تصور صحيح نيست. لذا بشر مجبور است در ابعاد و سطوح فراواني از واقعيات زندگي اش، عقيده و گفتار و کردار مقلدانه داشته باشد. با اصطلاحي که در اين مبحث به کار مي بريم، طبيعي است که اکثر رفتارهاي بشر مستند به تقليد بوده باشد. ولي اين رفتار تقليدي نبايد به اصول اساسي حيات آدمي سرايت کرده و انسان را از فهم عميق آنها محروم کند.
تقليد عبارت است از عمل يا التزام به عمل، به نظر و راي ديگري، بدون درخواست دليل تفصيلي. چنانکه در علم اصول آمده است، مبناي ضرورت تقليد، لزوم رجوع جاهل به عالم است، که از بديهي ترين قواعد عقلي و از محکم ترين بناي عقلاي همه ي
صفحه 81.