امام علي از زبان ياران












امام علي از زبان ياران[1]



.

ياران امام (ع) بسيارند و ما در اينجا به خواست خدا نام چند تن از مردان و زنان آنها را که پس از وفات آن حضرت بر معاويه وارد شدند و سخناني ميانشان رد و بدل شده است مي آوريم؛ زيرا داستان آنها مشتمل بر جلالت و موقعيت آن حضرت در نظر آنان و نيز بازگو کننده ي بخشي از سيره و عدالت آن حضرت و وفاداري آنان به امام (ع) خويش است.

علاّمه شيخ جعفر نقدي- رحمه الله- گويد: چون مردم به گرد معاويه جمع شدند وي نامه اي به زيدبن سميّه که عامل او در کوفه بود بدين مضمون نوشت: سران ياران علي بن ابي طالب (ع) را نزد من فرست و من آنها را امان دادم، و بايد ده نفر باشند: پنج نفر از کوفيان و پنج نفر از بصريان.

چون نامه به دست زياد رسيد سراغ حُجربن عدي، عَديّ بن حاتم طايي، عَمْروبن حَمِق خُزاعي، هاني بن عروه ي مرادي و عامربن واثله ي کِناني مُکنَّي به ابوطُفيل فرستاد و آنان را فراخواند و گفت: آماده ي حرکت به سوي اميرمؤمنان (معاويه) شويد که او شما را امان داده و مشتاق ديدار شماست.

و به جانشين خود در بصره نوشت: احنف بن قيس، صعصعة بن صوحان، جارية بن

[صفحه 2]

قُدامه ي سعدي، خالد بن معمّر سدوسي و شريک بن اَعْوَر را نزد من فرست. چون نزد ابن زياد رفتند همه را دسته جمعي نزد معاويه فرستاد. هنگامي که بر معاويه وارد شدند يک شبانه روز آنان را به خود راه نداد و در پي سران شام فرستاد و چون آمدند و هر کدام در جاي خود قرار گرفتند. معاويه به دربان گفت: حُجربن عدي را داخل ساز.


صفحه 2.







  1. اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب(ع)، ترجمه ي حسين استاد ولي، تهران: مرکز فرهنگي انتشاراتي منير، 1376، ص 880 -857.