معاويه و سنت ننگين او در سبّ اميرالمؤمنين
اشاره پنجم حضرت در اين کلام نوراني، به مسأله سبّ و بدعت شنيع معاويه بود که بعد از حضرت علي عليه السلام آن را مرسوم کرد و حضرت امير عليه السلام به آن خبر داده است. معاويه طبق دستور العملي از تمامي مسلمانان در سرزمين پهناور اسلامي خواست که حضرت علي عليه السلام را ناسزا گويند و از او بيزاري جويند. اين کار را در مراکز مقدس مثل منابر و نماز جمعه ها و جماعتها حتي مکه و مدينه منوره انجام دادند، اين کار از زمان معاويه تا زمان عمربن عبدالعزيز (حدود پنجاه سال) ادامه داشت. گروهي از بني اميه به معاويه گفتند: شما به آرزوي خودت (به دست گرفتن حکومت) رسيدي، اي کاش از لعن اين مرد دست برمي داشتي؟ معاويه گفت: نه به خدا سوگند، رها نمي کنم تا اينکه کودکان بر اين روش بزرگ شوند، و بزرگترها با اين روش پير شوند، به گونه اي که کسي از او فضيلتي نقل نکند.[1] . از حموي در معجم البلدان نقل شده که گويد: علي بن ابي طالب را بر منبرهاي شرق و غرب عالم اسلام لعن کردند مگر در شهر سيستان که به جز يک مرتبه، ديگر تکرار نکردند و با بني اميه شرط کردند که بر منبر ايشان هيچکس لعن نگردد. آنگاه حموي گويد: چه شرفي برتر از اينکه ايشان از لعن برادر رسول خدا صلي الله عليه و آله امتناع کردند، در حالي که حضرتش را در حرمين شريفين مکه و مدينه بر فراز منبر لعن مي کردند. سيوطي از علماء اهل سنت گويد: در زمان بني اميه لعنهم الله علي بن ابي طالب را بر فراز بيش از هفتاد هزار منبر به خاطر سنت معاويه لعن مي کردند.[2] .
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ