معاويه مستحق مرگ است ولي کشته نمي شود
اشاره چهارم حضرت در اين خطبه شريفه به اين بود که معاويه مستحق مرگ است ولي کشته نمي شود، و اين خود پيشگوئي حضرت بود بر اينکه معاويه کشته نمي شود (و با مرگ طبيعي از بين مي رود) و همين طور نيز شد، به گونه اي که حتي در شب نوزدهم رمضان وقتي حضرت امير عليه السلام ضربت خورد، بنا بود معاويه هم در همان وقت ترور شود، اما شمشير به ران پاي معاويه اصابت کرد و جان سالم به در برد. و اما اينکه حضرت، معاويه را مستحق قتل معرفي کرد، گذشته از مسائلي که خون او را هدر مي کند، فرمان پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله بود که فرمود: وقتي معاويه را بر روي منبر من ديديد او را بکشيد، ابوسعيد خدري راوي حديث گويد: ولي ما اين کار را نکرديم و لذا رستگار نشديم.[1] مردي از انصار در زمان عمر تصميم داشت معاويه را بکشد، به او گفتند: شمشير نکش تا عمر را در جريان بگذاريم (ظاهرا اين واقعه هنگام امارت معاويه در شام از طرف عمر بوده است) مرد انصاري گفت: من از پيامبر صلي الله عليه و آله شنيدم که مي فرمود: هرگاه معاويه را بر روي منبر ديديد خطبه مي خواند او را بکشيد. مردم گفتند: ما هم اين حديث را شنيده ايم ولي تا به عمر گزارش نکنيم اقدامي نمي کنيم، اين مسأله را به عمر نوشتند، اما عمر تا هنگام مرگ پاسخي نداد.[2] . مؤلف گويد: حديث مذکور در کتب اهل سنت با سندهاي متعدد ذکر شده است.
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ