تذکرات حضرت امير به زبير
وقتي اميرالمؤمنين عليه السلام با سپاه بصره روبرو شد، زبير را صدا زد و فرمود: اي اباعبدالله نزد من آي، زبير و طلحه نزد حضرت آمدند. حضرت فرمود: بخدا سوگند شما دو نفر و انديشمندان از آل محمد صلي الله عليه و آله و همچنين عايشه دختر ابوبکر مي دانند که اصحاب جمل همگي بر زبان محمد صلي الله عليه و آله ملعون هستند و زيانکار است آنکه افترا بندد! طلحة و زبير گفتند: ما چگونه ملعون هستيم در حاليکه ما اصحاب بدر و اهل بهشت هستيم؟ حضرت فرمود: اگر شما را اهل بهشت مي دانستم هرگز جنگ با شما را حلال نمي شمردم. زبير گفت: آيا حديث سعيد بن عمرو بن نفيل را نشنيده اي که از پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله روايت مي کرد که حضرت فرمود: ده نفر از قريش در بهشت هستند. حضرت علي عليه السلام فرمود: شنيدم اين حديث را او در زمان خلافت عثمان به عثمان مي گفت، زبير گفت: فکر مي کني که بر پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله تهمت زده است؟ حضرت فرمود: من به تو خبري ندهم مگر اينکه آن ده نفر را نام ببري، زبير گفت: ابوبکر، عمر، عثمان، طلحة، زبير، عبدالله بن عوف، سعد بن ابي وقاص، ابوعبيدة بن الجراح و سعيد بن عمرو بن نفيل!! حضرت علي عليه السلام فرمود: اينها که نه نفر شد، دهمي کيست؟ زبير گفت: توئي. حضرت فرمود: اعتراف کردي که من از اهل بهشتم و اما آنچه براي خود و يارانت مدعي شدي، من آنها را قبول ندارم و انکار مي کنم. زبير گفت: فکر مي کني که او بر پيامبر صلي الله عليه و آله دروغ بسته است؟ حضرت فرمود: فکر نمي کنم دروغ گفته است بلکه بخدا سوگند يقين دارم (که دروغ گفته است) آنگاه حضرت فرمود: بخدا سوگند که بعضي از آنهايي که نام بردي در صندوقي درون چاهي که در دره اي در پايين ترين مکان جهنم است قرار دارد، هر گاه خداوند بخواهد جهنم را شعله ور کند آن سنگ را برمي دارد! من اين حديث را از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم وگرنه (اگر من دروغ بگويم) خداوند تو را بر من پيروز کند و خون مرا به دست تو بريزد وگرنه (اگر من راست مي گويم) خداوند مرا بر تو و يارانت پيروز گرداند و خون شما را به دست من بريزد و در رساندن جانهاي شما به آتش شتاب کند. گويند زبير با شنيدن اين کلمات برگشت نزد ياران خود در حاليکه مي گريست.[1] .
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ