پيشگوئيهاي حضرت علي در نامه به معاويه
اميرالمؤمنين عليه السّلام در نامه اي که در پاسخ نامه معاويه نگاشت و نکات بسياري را توضيح داد از جمله فرمود: اي معاويه، زکرياي پيامبر با اره بريده شد، سر حضرت يحيي عليه السّلام را قوم او بريدند در حالي که آن دو (مردم را) به خدا دعوت مي کردند و اين از بي ارزشي دنياست. سپس حضرت در ادامه فرمود: اي معاويه، پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم به من خبر داد که امتش محاسن مرا از خون سرم رنگين خواهند نمود، من شهيد مي شوم و تو بعد از من زمام امور را به دست مي گيري و تو ناجوانمردانه پسرم حسن را به وسيله زهر مي کشي و پسرت يزيد که لعنت خدا بر او باد پسرم حسين را مي کشد و اين کار را پسر زنازاده از طرف او عهده دار مي شود. حکومت اين امت را بعد از تو هفت نفر از فرزندان ابوالعاص و مروان بن حکم و پنج نفر از فرزندانش به دست مي گيرند که کامل کننده دوازده پيشوائي است که پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم در خواب آنان را ديد که از منبرش به دنبال هم چون ميمونها بالا و پائين مي جهند و امت او را از دين خدا به عقب برمي گردانند و آنان داراي شديدترين عذاب در قيامت هستند. بزودي خداوند خلافت را به وسيله پرچمهاي سياهي که از طرف شرق مي آيد. از آنان خارج کرده و آنان را به وسيله اينها خوار مي نمايد و زير هر سنگي باشند آنان را به قتل مي رساند و در آخر نامه حضرت فرمود: بدان اي معاويه، بخدا قسم، با اينکه مي دانم تو از اين نامه سودي نمي بري و خشنود مي شوي که خبر دادم تو و پسرت حکومت را بدست مي گيريد، با اين حال اين نامه را برايت نوشتم که چرا که آخرت براي تو مهم نيست و به آن کافر هستي. ولي به زودي پشيمان مي شوي همان طور که آنان که اين حکومت را براي تو پايه گذاري کردند و تو را بر ما مسلط نمودند پشيمان شدند ولي زماني پشيمان شدند که پشيماني براي آنها سودي نداشت. از جمله اموري که باعث شد براي تو نامه بنويسم اين بود که به نويسنده ام دستور دادم اين نامه را براي شيعيان و رؤساي اصحابم نسخه برداري کند به اميد آنکه خداوند به وسيله اين نامه آنان را نفعي دهد، يا يکي از آنان که نزد تو هستند آن را بخواند و خداوند به وسيله اين نامه و به وسيله ما او را از گمراهي به هدايت و از ظلم تو و اصحابت و فتنه آنان خارج کند و نيز دوست داشتم حجت را بر تو تمام کنم. معاويه در جواب نامه حضرت نوشت: اي ابوالحسن گوارايت باد که آخرت را مالک مي شوي و گوارايمان باد که دنيا را مالک مي شويم.[1] .
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ