قسمتي از اخبار حضرت راجع به احوالات مردم آخر زمان
اميرالمؤمنين عليه السّلام در مابين سرزميني به نام ذي قار (جايي است بين کوفه و واسط) اين خطبه را ايراد نموده است: پس از حمد و ثناي پروردگار و تمجيد و ستايش بسيار از حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و آله و علت ارسال آن حضرت مي فرمايد: پس خداي عزوجل محمد صلي الله عليه و آله را بدين منظور برانگيخت. اما بدانيد که بزودي پس از من زماني بر شما بيايد که در آن زمان چيزي مخفي تر از حق و آشکارتر از باطل و زيادتر از دروغ بر خداي تعالي و رسول صلي الله عليه و آله نيست. در نزد مردم آن زمان بي ارزشترين متاع کتاب خدا است اگر آنطور که بايد و شايد خوانده شود (و به همان گونه که منظور خداست تفسير گردد) و هيچ متاعي هم باز پر مشتري تر و گرانقيمت تر از همان کتاب خدا نيست در صورتي که آياتش از جاهاي خود تحريف و تغيير يابد (خلاصه اگر صحيح تفسير شود کم قيمت و اگر به نفع ظالمان باشد با قيمت خواهد شد) در ميان بندگان و شهرها در آن زمان چيزي از کار خير بيشتر مورد تنفر و انکار نيست، و چيزي هم از منکر و کار زشت بيشتر مرغوب نيست، در آن زمان هيچ کار هرزه اي برتر و هيچ کفري جانفرساتر از راه يابي در وقت گمراهي نيست، چون که خود قرآن دانان، قرآن را پشت سراندازند، و حافظانش آن را به دست فراموشي سپارند تا آنکه خواهشهاي نفساني آنها را به دنبال خود کشاند، و اين شيوه را (پشت در پشت) از پدران خود به ارث برند و به دروغ و تکذيب دست به تحريف و تفسير قرآن زنند (هر کس به عقل ناقص خود آن را تفسير کند) و آن را به بهاي ناچيزي بفروشند و بدان بي رغبت باشند.
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ