پيروزي سيدالشهداء در صفين و گريه حضرت امير
عبدالله بن قيس گويد: در جنگ صفين با اميرالمؤمنين عليه السّلام بودم که ابوايوب اعور (از سران سپاه معاويه و دشمنان حضرت علي عليه السّلام که حضرت در قنوت نماز او را نفرين مي کرد) آب را تسخير کرد و لشکر حضرت را از آب منع نمود. سپاهيان حضرت از تشنگي شکايت کردند، اميرالمؤمنين عده اي را فرستاد تا آب را آزاد کنند اما نتوانستند، حضرت ناراحت شد. اباعبدالله الحسين عرض کرد: پدر اجازه مي دهيد من بروم و آب را آزاد کنم، حضرت فرمود: برو پسرم، امام حسين عليه السّلام بر آن سپاه حمله برد و آب را آزاد کرد، و پيروزمندانه نزد پدر آمد و خبر پيروزي را آورد. (اما مردم ديدند که) حضرت گريه کرد، گفتند: يا اميرالمؤمنين چه چيزي شما را مي گرياند؟ با اينکه اين پيروزي از برکت حسين عليه السّلام است؟ حضرت فرمود: به ياد آوردم که او کشته مي شود در سرزمين کربلا با حال تشنگي، اسب او همهمه کنان مي گريزد و مي گويد: «الظليمة الظليمة لامة قتلت ابن بنت نبيها؛ يعني: امان، امان، از ظلم امتي که پسر دختر پيامبرشان را مي کشند.»[1] .
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ