حسين الگوي بشريت در همه تاريخ
امام صادق عليه السّلام روايت کند که حضرت علي عليه السّلام به فرزند برومندش حسين عليه السّلام عرض کرد: فدايت گردم، حال من چگونه است؟ فرمود: تو مي داني آنچه را ديگران به آن جاهلند زود باشد که عالم از دانش خود سود برد. اي پسرک من بشنو و ببين قبل از آنکه واقع شود قسم به آنکه جانم به دست اوست بني اميه خون تو را مي ريزند اما نمي توانند تو را از دين منحرف کنند و از ياد پروردگارت به فراموشي اندازند. امام حسين عليه السّلام پاسخ داد: قسم به آنکه جانم به دست اوست کافي است که مرا به آنچه خدا فرو فرستاده اقرار کنم، من سخن پيامبر و پدرم را تصديق مي کنم.[1] . همتش نازم که کرد از دين به پا آنسان علم دين يزدان سنت احمد طريق مرتضي او چو قلب و عالم امکان چو اعضا لاجرم پا ز مستي بر بساط چرخ مينايي زند بايدش تا جان و سر بازد به سوداي حسين عرش باشد صورتي از بارگاه او بلي با ولاي او غم امروز و فردا را مخور عقل را گفتم چه مي گويي تو در حق حسين
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
کاسمان افتد گر از پا آن علم برپاستي
تا ابد از همت مردانه اش برپاستي
قلب در انسان همي فرمانده اعضاستي
هر که را از عشق آن شد باده در ميناستي
در حقيقت هر که را با حق سر سوداستي
صورتي در زير دارد آنچه در بالاستي
زانکه او يار تو هم امروز و هم فرداستي
گفت من خود مات و حيرانم خدا داناستي[2] .