پسر پيامبر را مي كشند و تمام اشياء، بر او خواهند گريست











پسر پيامبر را مي کشند و تمام اشياء، بر او خواهند گريست



بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

ميثم تمار مي گفت: به خدا قسم البته البته اين امت پسر پيامبر خود را در روز دهم محرم خواهند کشت و آن روز را روز برکت مي نامند و اين مطلب واقع خواهد شد و در علم خداوند ثبت است. سپس افزود: بدان که اين خبر عهدي است که اميرالمؤمنين به من نموده و خبر داده است که در قتل او تمام اشياء حتي وحشيهاي بيابان و ماهيان دريا و مرغان آسمان و خورشيد و ماه ستارگان و آسمان و زمين و مؤمنين از جن و انس و تمامي ملائکه آسمانها و زمين و رضوان (کليددار بهشت) و مالک (نگهبان جهنم) و حاملان عرش گريه مي کنند، و از آسمان خون و خاکستر ببارد!

سپس افزود: لعنت خداوند بر قاتلين حسين عليه السّلام واجب شده همچنان که بر مشرکين و يهود و مجوس و نصاري واجب شده است. جبلة (راوي خبر از ميثم) گويد: گفتم: اي ميثم چگونه مردم آن روز را روز برکت مي دانند؟ ميثم گريست و گفت: مي پنداريد که توبه حضرت آدم در آن روز قبول شده است با آن که خداوند توبه او را در ذي الحجه پذيرفت، و مي پندارند که توبه داود در آن روز پذيرفته شده با آن که آن نيز در ذي الحجة بوده است. مي پندارند يونس در آن روز از شکم ماهي رهائي يافت با آنکه خداوند او را در ذي الحجة نجات داد. مي پندارند کشتي نوح در آن روز بر (کوه) جودي آرام گرفت در حالي که استقرار آن در ذي الحجة بوده، مي پندارند خداوند در آن روز دريا را براي بني اسرائيل شکافت و حال آنکه آن در ماه ربيع الاول بوده است. اي جبله بدان که حسين بن علي سرور شهيدان است و براي اصحاب او در قيامت درجه اي (بس عظيم) است. اي جبله وقتي خورشيد را قرمز مانند خون تازه يافتي بدان که سيدالشهداء کشته شده است. جبله گويد: روزي از منزل که بيرون آمدم ديدم خورشيد چون قطعه هاي سرخ گشته است ناله کردم و گريستم و گفتم: به خدا قسم سرور ما حسين بن علي کشته شد.[1] .









  1. بحار، ج 45 ص202 از علل الشرايع صدوق قدس سره.