آگاهي حضرت امير در مورد خواسته يهود
عبداللّه بن خالد گويد: روزي با اميرالمؤمنين عليه السّلام بودم که حضرت از کوفه خارج شده به زمين رسيديم که آن را نخله (يا بجله) مي گفتند در دو فرسخي کوفه. در اين موقع پنجاه نفر مرد يهودي نزد حضرت آمدند و گفتند: توئي علي بن ابيطالب پيشواي امت مسلمان؟ حضرت فرمود: آري منم آن مرد. گفتند: در کتابهاي ما نوشته شده است که (در اين حوالي) سنگي است که نام شش نفر از انبياء بر آن نقش بسته، ما هر چه مي گرديم آن را نمي يابيم اگر شما امام هستيد آن سنگ را براي ما آشکار سازيد. اميرالمؤمنين عليه السّلام فرمود: دنبال من بيائيد گروه يهود دنبال حضرت حرکت کردند، در ميان صحرا تپه اي بزرگ نمايان شد، حضرت به باد فرمود: اين رملها را به حق اسم اعظم خداوند از روي اين سنگ دور کن! اندک زماني نگذشت (که با فشار باد متراکم) رملها کنار رفت و سنگي ظاهر شد. حضرت امير فرمود: اين است آن سنگي که منظور شماست، آنها نگاه کردند ولي نامهائي که مي خواستند نديدند گفتند: سنگي که ما مي خواهيم نام شش نفر از انبياء بر آن نقش است، ما بر اين سنگ چيزي نمي بينيم. حضرت فرمود: آنچه شما به دنبال آن هستيد در آن طرف سنگ است که روي زمين است، سنگ را برگردانيد و نوشته ها را بخوانيد. آن گروه هر چه تلاش کردند نتوانستند سنگ را برگردانند، اميرالمؤمنين عليه السّلام وقتي ديد اينها با اين جمعيت و تلاش زياد نمي توانند سنگ را حرکت دهند خودش اقدام نمود و با دست تواناي خويش آن سنگ را برگرداند. يهود نگاه کردند و ديدند نام شش پيامبر بزرگ الهي بر آن نقش است به اين ترتيب: آدم، ابراهيم، نوح، موسي، عيسي و محمد صلي الله عليه و آله. يهود با ديدن اين ادله آشکار و تسلط حضرت بر باد و دانش فراوان حضرت، يک جا صدا برآوردند به لااله الااللّه و محمد رسول اللّه صلي الله عليه و آله و اينکه شما اميرمؤمنان و سرور اوصياء و حجت خداوند در زمين هستيد، هر که شما را شناخت رستگار شده و نجات يافته و هر که با شما مخالفت کرد گمراه شد، مناقب شما بيشتر است از اينکه به اندازه و شماره درآيد.[1] .
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ