تحقق پيشگوئي سوم حضرت در مورد قتل ابن زبير











تحقق پيشگوئي سوم حضرت در مورد قتل ابن زبير



بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

ديديم که حضرت امير عليه السلام در مورد عاقبت ابن زبير فرمود: او سرانجام به دار آويخته قريش است. و چنين شد که حضرت فرموده بود زيرا بعد از يزيد بن معاويه، عبدالله بن زبير وقتي از جانب سپاه شام با مرگ يزيد راحت شد، دعوي خلافت کرد و کار او کم کم بالا گرفت، تا آنکه در زمان عبدالملک بن مروان، حجاج را براي سرکوبي ابن زبير به مکه فرستاد.

حجاج براي سرکوبي ابن زبير که به خانه خدا پناه برده بود، او را محاصره کرده و منجنيق بر کوه ابوقبيس نصب کردند، پنجاه روز مدت محاصره طول کشيد، عبدالملک به او امان داد ولي نپذيرفت. او با عده اي در مسجدالحرام بود که شاميان بر او يورش بردند (عبدالله که مردي بود شجاع) با ضربتي يکي از آنها را دو نيم کرد و سپس به آنها حمله کرد و مهاجمين را از مسجد بيرون راند و نزد ياران خود برگشت و گفت: غلاف شمشير خود را دور افکنيد و از شمشير خود چون جان خود محافظت نمائيد، مبادا شمشير کسي بشکند و همچون زنان بنشيند، کسي نپرسد عبدالله کجاست؟ من در ميان پيشتازان هستم. سپس هزاران نفر بر او از هر در وارد شدند تا آنکه به ضرب سنگ از پا افتاد، يارانش متفرق شدند، سر او را بريدند و به شام براي عبدالملک فرستادند.

آنگاه حجاج دستور داد تا بدن او را در مکه به دار آويزند، گويند: بدن او را واژگون به دار آويختند، مادرش اسماء از حجاج درخواست کرد تا او را دفن کنند اما اجازه نداد.[1] .

گويند تا يک سال بر دار آويخته بود و مرغ در سينه او آشيانه کرده بود، مادرش اسماء بر او عبور کرد و گفت: آيا وقت آن نشده که اين سواره را از مرکب خود پياده کنند، او را از دار به زير آوردند و در قبرستان يهود دفن کردند.[2] .









  1. مروج الذهب، ج 3 ص 115.
  2. تتمة المنتهي ص 65.