توجّه به ارزش تخصّص هاي علمي
و از تخصّص هاي متخصّصين هم عقيده خود بهره مند گردد، که با انواع تعصّبات قومي و نژادي و گرايش هاي سازماني در هم آميخته است. در صورتي که در ديدگاه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام علم و تخصّص هاي علمي ارزشمند است، هرکس و از هر جائي که باشد بايد از او بهرمند شد، که فرمود: وَقَالَ عليه السلام: خُذِ الْحِکْمَةَ أَنَّي کَانَتْ، فَإِنَّ الْحِکْمَةَ تَکُونُ فِي صَدْرِ الْمُنَافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِهِ حَتَّي تَخْرُجَ فَتَسْکُنَ إِلَي صَوَاحِبِهَا فِي صَدْرِ الْمُؤْمِنِ. (و درود خدا بر او فرمود: حکمت را هر کجا که باشد، فراگير، گاهي حکمت در سينه منافق است و بي تابي کند تا بيرون آمده و با همدمانش در سينه مؤمن آرام گيرد.)[1] . از اين رو رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله به اطبّاء يهودي، مسيحي، و ديگر اقوام و أديان اجازه مي داد که در کشور اسلامي و شهر مدينه، مطب داشته باشند، و مردم را«ويزيت» کنند. و در حکومت امام علي عليه السلام نيز طبيب يهودي حق داشتن مطب و درمان بيماريها را داشت. در صورتي که در ديگر حکومت ها و حاکميّت ها از اينگونه آزادي خبري نبود و نيست.
در فرهنگ اجتماعي انسان هاي معاصر با تقويت روح ناسيوناليستي، و رواج گرايش هاي حزبي، گروهي، سازماني، هر فردي سعي دارد تا نيازهاي خود را در جمع گروه و حزب و هم کيش خود مطرح سازد،