عنّاب«اَلْعَنَّابْ»
اَلْعَنَّابُ يَذْهَبُ بِالْحُمّي.[1] . «عنّاب تَب و حرارت بدن را مي زدايد.» 2- ابن ابي الخضيب گفت: چشم من سفيد شد و جايي را نمي ديدم که در خواب حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام را زيارت کردم. گفتم: اي آقايِ من، چشمم بيمار است، مشاهده مي کني؟ حضرت فرمود: خُذِ الْعَنَّابَ، فَدَقْهُ فَاکْتَحِلْ بِهِ[2] . «عنّاب را کوبيده و بر چشم خود بکش.» من هم عنّاب را کوبيدم و چونان سُرمه بر چشم کشيدم، تاريکي از چشم من رخت بَر بست و بينائي خود را باز يافتم، و هم اکنون چشمان من سالم است.
1- امام علي عليه السلام فرمود: