ابو سعيد خدري (سعد بن مالک)
«ابو سعيد» از بزرگان قبيله خزرج و از اصحاب رسول خداست. وي از فقهاي عصر خويش است و در برخي نقل ها آمده که: او از فقها و اهل فتوا و از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله بوده است. هم چنين او اخبار و احاديث بي شماري از حضرت علي عليه السلام و ساير خلفا و زيد بن ثابت و ديگران روايت کرده که در کتاب هاي حديث و تاريخ ثبت و به يادگار مانده است.[1] ابن حجر و ابن سعد نقل مي کنند که: در ميان جوانان اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله هيچ کس فقيه تر از ابو سعيد خدري نبوده است.[2] او هم چنين از ياران و اصحاب امير المؤمنين عليه السلام به شمار مي آيد.[3] . پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله به وي اجازه نداد تا در نبردهاي اوليه اسلام بر ضد مشرکين شرکت کند، چرا که آن حضرت صلي الله عليه و آله او را براي پيکار، بسيار جوان مي ديد و از همين رو از فضيلت جهاد در راه خدا محروم ماند. امّا پس از بلوغ در دوازده غزوه حضور يافت و بر ضد کفار و مشرکين وارد جنگ شد ؛ و در زمان خلافت و امامت اميرالمؤمنين عليه السلام در جنگ نهروان، در کنار آن حضرت حضور داشت.
سعد، فرزند مالک بن سنان بن ثعلبه انصاري و کنيه اش ابوسعيد بود و همگان او را به کنيه مي شناسند.