ابو ساسان تسليم خواست علي در حکميت
اما سخنان اميرمؤمنان و ياران با وفايش اثر نکرد و با اصرار اشعث بن قيس و قاريان قرآن و هياهوي دوچهره ها و افراد نادان در سپاه علي عليه السلام کار را به حکميت کشاند، و آنچه نبايد بشود، شد.
پس از آن که معاويه و يارانش، قرآن ها را بر سر نيزه ها کردند و سران قبيله هاي عراق هرکدام نظري دادند که علي عليه السلام به جنگ خاتمه داده و صلح کند و به حکميّت قرآن تن دردهد و يا آن که به جنگ ادامه دهد، حضين (ابو ساسان) از جمله کساني بود که در حمايت از نظر اميرالمؤمنين و در ادامه جنگ، برخاست و با آن که در ميان سران قبيله ها، از همه جوان تر و سنّ کمتري داشت، و درباره فضايل امام علي عليه السلام سخناني بيان کرد.[1] .