ابراهيم بن يزيد نخعي[1]

.

شيخ طوسي، او را از اصحاب امام علي عليه السلام و امام سجاد عليه السلام نيز ذکر کرده و مي نويسد: او از يک چشم نابينا بود و به «ابوعمران» کنيه داشت.[2] .

او مردي صالح و فقيهي بزرگوار در کوفه بود و در حالي چشم از جهان بست که از ترس حجاج بن يوسف در مخفي گاه مي زيست. وي به سال 92 و به قولي 94 هجري درگذشت. و بنا به قول «ابو زرعه»، حجاج او را به شهادت رساند.[3] .

---

1. پيرامون شخصيت ابراهيم و ولادت، وفات و مذهب وي نقل قول هاي بسياري است، تا جايي که بعضي او را ناصبي دانسته و برخي نيز وي را از خواص شيعه به شمار آورده اند. براي کسب اطلاعات بيشتر ر.ک: اعيان الشيعه، ج 2، ص 249 ؛ طبقات الکبري، ج 6، ص 270 - 284.
2. رجال طوسي، ص 35، ش 9 و ص 83، ش 16.
3. تهذيب التهذيب، ج 1، ص 194.