وداع اميرالمؤمنين و همراهان با ابوذر











وداع اميرالمؤمنين و همراهان با ابوذر



همان گونه که اشاره شد، عثمان نتوانست حق گويي هاي ابوذر را تحمّل کند، لذا حکم تبعيد وي را به «ربذه» صادر کرد و به مروان بن حکم مأموريت داد تا وسايل حرکت او و همسر و فرزندانش را فراهم کند، و در ضمن دستور داد هيچ کس با وي سخن نگويد و او را بدرقه نکند.

اين فرمان، کارساز بود و کسي جرأت نکرد ابوذر را بدرقه کند و يا مطلبي با وي در ميان بگذارد؛ ليکن وقتي اين خبر به اميرالمؤمنين علي عليه السلام رسيد، بسيار گريست به طوري که محاسن مبارکش به اشک چشمانش مرطوب شد، سپس فرمود: «أهکذا يُصنع بصاحب رسول اللَّه صلي الله عليه و آله؟! انّا للَّه و إنّا اليه راجعون؛ آيا اين چنين با صحابي رسول خدا صلي الله عليه و آله برخورد مي شود و تبعيد مي گردد؟! همه از خداييم و به سوي او بازمي گرديم.» سپس حضرت از جا برخاست و به همراه برادرش (عقيل) و فرزندانش (حسن و حسين) و صحابي بزرگ رسول خدا صلي الله عليه و آله (عمار ياسر) و به نقلي با عبداللَّه بن عباس، فضل، قثم و عبيداللَّه بن عباس بر خلاف حکم ابلاغ شده به بيرون شهر رفتند و ابوذر را تا دم دروازه مدينه بدرقه کردند و با اين حرکت، حکم تبعيد وي را زير سؤال برده و بر حرکات ابوذر مهر تأييد زدند.[1] .







  1. ر. ک: همان، ص 252 و امالي مفيد، ص 165، مجلس بيستم، حديث 4.