سليمان بن صرد خزاعي (امير التوابين)
سليمان مردي خيّر، بافضيلت، عابد و متدين بود. او از ابتداي بناي شهر کوفه (در زمان خلافت عمربن خطاب) در آن جا سکنا گزيد و در ميان قوم خود منزلتي رفيع داشت. وي در جنگ هاي عصر اميرالمؤمنين عليه السلام در رکاب آن حضرت جنگيد، پس از مرگ معاويه به امام حسين عليه السلام نامه نوشت و او را به کوفه جهت هدايت و رهبري مردم دعوت نمود؛ اما چون حضرت به جانب کوفه و کربلا آمد، سليمان از حمايت او محروم ماند، و سپس که خبر شهادت آن حضرت به سليمان رسيد، سخت متأثر گرديد و با مسيّب بن نجبه و جمعي از کساني که از او دعوت کرده ولي ياريش ننموده بودند، گروه توابين را تشکيل دادند و سليمان به عنوان امير آن گروه قيام کرد و در عين الوردة با سپاه ابن زياد که با لشکري از شام آمده بود، رو به رو شد و جنگيد و در همين واقعه در سال 65 هجري در سن 93 سالگي به شهادت رسيد.[1] .
سليمان فرزند صُرَد بن جون بن ابي جون خزاعي و کنيه اش «ابو مطرف» است، نام او در زمان جاهليت «يسار» بود، اما وقتي اسلام آورد، رسول خدا صلي الله عليه و آله نام او را «سليمان» گذاشت.