دلسوزي سعيد براي امام
حضرت علي عليه السلام در پاسخ او فرمود: إنّه ليس من أحدٍ إلّا و عليه من اللَّه حَفَظةً يَخفظونَه مِن أن يَتردَّي في قليبٍ، أو يخرَّ عليه حائطٌ، أو تُصيبَه آفةٌ؛ فإذا جاءَ القَدَر خَلُّوا بينَه و بينه؛ هيچ کسي نيست مگر آن که از سوي خداوند نگهباناني براي حفظ او گماشته شده اند که او را از اين که در چاهي سقوط کند و يا زير آواري بماند و يا به آفت و بلايي گرفتار شود، محافظت مي کنند؛ و چون تقدير فرا رسد اين نگهبانان در مقابل تقدير، او را رها مي کنند.[1] .
روزي حضرت علي عليه السلام در جنگ صفين، از قرارگاه خود خارج شد و از کنار خطوط مقدم نبرد گذر کرد، آن حضرت عليه السلام در حالي که فقط نيزه کوتاهي در دست داشت با «سعيد بن قيس همداني» برخورد کرد؛ وي از روي دلسوزي و ارادت به حضرت عليه السلام عرض کرد: «أما تخشي يا اميرالمؤمنين، أن يغتالک أحدٌ و أنت قُربَ عدوِّک؟ اي امير مؤمنان، آيا با آن که نزديک دشمن هستيد بيم نداريد که کسي غافلگيرتان کند؟»