نامه عايشه و پاسخ زيد
از عايشه ام المؤمنين و همسر رسول خداصلي الله عليه و آله به فرزند خالص خود زيد بن صوحان. اما بعد، هرگاه نامه من به تو رسيد، فوري اقدام کن و ما را ياري نما، و اگر نخواستي ما را ياري کني، پس در خانه بنشين و مردم را از پيوستن به علي بر حذر دار تا آن که نامه و دستور بعدي من به تو برسد! زيد در پاسخ گفت: خدا رحمت کند ام المؤمنين را، جاي بسي تعجب است که ما را به چيزي دستور مي دهد در حالي که ما از نظر اسلام به چيز ديگري مکلف شده ايم، اسلام به او دستور داده که در خانه بنشيند، اما به ما فرمان داده که به معرکه قتال و جنگ برويم در حالي که عايشه به آنچه دستور داده شده که خانه نشيني است، ترک مي کند و ما را به آن فرمان مي دهد، و چيزي که ما بايد انجام دهيم جهاد است و او به ما مي گويد ترک کنيم![1] .
هنگامي که عايشه در قالب سپاهيان جمل به فرماندهي طلحه و زبير بر شهر بصره مسلط شد و به فرمان او «عثمان بن حنيف» والي و استاندار بصره را ناجوانمردانه زدند و موهايش را تراشيده و از شهر بيرونش کردند، به فکر تقويت سپاه خود و تضعيف نيروهاي اميرالمؤمنين علي عليه السلام افتاد. در اين راستا نامه اي به زيد نوشت تا او را به خود جذب کند. عايشه در آن نامه براي زيد کمال احترام و شخصيت را قايل شده بود و چنين نوشت: