زيد بن صوحان عبدي
در اين که زيد به محضر رسول خدا صلي الله عليه و آله رسيده است يا نه، اختلاف است؛ او شخصيتي فاضل، دين دار، نيکوکار و در ميان طايفه خود (قبيله عبدالقيس) به مقام رياست و آقايي رسيده بود.[2] زيد شخصيتي بسيار با درايت و خردمند بود که معاويه را در گفتار خود تحت تأثير قرار داد.[3] . جابر جعفي از امام باقر عليه السلام نقل مي کند که امام عليه السلام در فضيلت «زيد بن صوحان» فرمود: شهد مع علي بن ابي طالب عليه السلام من التابعين ثلاثة نفر بصفين شهد لهم رسول اللَّه صلي الله عليه و آله بالجنة و لم يرهم: اويس القرني، و زيد بن صوحان العبدي، و جندب الخير الازدي رحمة اللَّه عليهم؛ سه نفر از تابعين[4] در رِکاب اميرالمؤمنين عليه السلام بودند که رسول خدا صلي الله عليه و آله آنان را بدون آن که ديده باشد، اهل بهشت خوانده است: اويس قرني، جُندب الخير ازدي و زيد بن صوحان عبدي که رحمت خدا بر همه آنان باد.[5] . در تاريخ دمشق از گروهي نقل شده که: در جنگ جمل هفتاد نفر از اصحاب بدر و هفت صد نفر از آنان که زير درخت با پيامبر صلي الله عليه و آله بيعت کردند با علي عليه السلام بودند و در رکابش جنگيدند. سه نفر از تابعين در رکاب امام علي عليه السلام بودند که پيامبر صلي الله عليه و آله آنها را نديده بود و آنان را به بهشت بشارت داد، آن سه نفر عبارتند از: زيد بن صوحان عبدي، اويس قرن، جندب الخير که زيد در جمل و اويس در صفين به شهادت رسيد.[6] .
زيد فرزند «صوحان بن حجر» اهل کوفه و کنيه اش «ابو سلمان» و به نقلي «ابو عايشه» يا «ابو مسلم» يا «ابو عبداللَّه» مي باشد.[1] وي برادر بزرگ سيحان و صعصعه عبدي است.