پيشنهاد زياد در جنگ صفين
نصر بن مزاحم مي نويسد: زياد بن نضر پس از يزيد بن قيس برخاست و گفت: يا اميرالمؤمنين، «يزيد بن قيس» سخنان ناصحانه و دوستانه اي ايراد کرد و هر چه مي دانست، بيان کرد. سپس در ادامه گفت: اي امير مؤمنان، اينک به خدا توکل و اعتماد کن، و ما را در حالي که ياري و نصرت داده شده هستي، نزد اين دشمن بفرست، شايد بتوانيم موجب هدايت و نجات آنها شويم و به طور حتم اگر خداوند تعالي نسبت به آنها اراده خيري کرده باشد، هيچ گاه شمارا رها نمي کنند و به کسي که سابقه و فضيلت شما را ندارد پناهنده نخواهند شد، زيرا نه در همراهي پيامبر صلي الله عليه و آله و نه در سبقت در اسلام و نه در خويشاوندي با پيامبر صلي الله عليه و آله مانند شما نيستند و اگر اينها اجابت نکردند و سخن حق را نپذيرفتند و راهي جز جنگ و قتال برايمان باقي نگذاشتند، در آن صورت نبرد با آنها و دفع فتنه و شرشان براي ما آسان و سبک خواهد بود و در اين صورت از خدا مي خواهيم که آنان را به سرنوشت برادران ديروزشان (سپاهيان جمل) مبتلا نمايد و نابودشان سازد. اين گونه سخنان از فرمانده سپاهي جز عشق و ايمان به راه مولا و امامش چيز ديگري متصور نيست. پس از وي، ديگر فرماندهان سپاه هر کدام سخناني در تاييد اعتقاد و ايمانشان نسبت به امير مؤمنان عليه السلام ايراد کردند و حضرت را در جنگ با معاويه مورد حمايت و تأييد قرار دادند.[1] .
گرچه همه فرماندهان سپاه امام عليه السلام بر اين نظر اتفاق داشتند که بايد کار معاويه را يکسره نمايند؛ اما در اين ميان بعضي از سران مورد وثوق امام عليه السلام چون «عدي بن حاتم» با اعزام نمايندگان و ارسال نامه، خواهان گفت و گوي بيشتري بودند و بعضي ديگر از سران سپاه علي عليه السلام خواهان حرکت سريع به سوي شام و جنگيدن با سپاهيان معاويه بودند، از جمله: عمار ياسر، زيد بن حصين طائي، يزيد بن قيس ارحبي، زياد بن نضر و... که قابل دقت و تأمل است.