زياد در خلافت حضرت علي و نصايح امام
همانا من به خدا سوگند ياد مي کنم، سوگندي از روي راستي و صداقت که اگر به من خبر رسد که تو از غنايم و بيت المال مسلمين چيزي اندک يا زياد برداشته اي و بر خلاف دستور صرف نموده اي، آن چنان بر تو سخت خواهم گرفت، که در زندگي کم بهره، و گران پشت و ذليل و خوار گردي (يعني تو را از مقامت برکنار و اندوخته ات را ضبط مي کنم تا ذليل و خوار گردي) و السلام.[2] . از نامه امام عليه السلام استفاده مي شود که زياد، در مراقبت از بيت المال قصور و تقصير داشته است و در اين زمينه مرتکب خطا شده بود و با نامه اي که حضرت عليه السلام به او نوشت، زياد مراقبت ويژه کرد و لغزشي از خود نشان نداد و در نتيجه مورد اعتماد و وثوق حضرت عليه السلام قرار گرفت.
او به مرور زمان از خود نبوع و کارداني بسياري نشان مي داد و توانست در مراکز حکومتي راه يابد لذا مدت ها کاتب مغيرة بن شعبه و ابو موسي اشعري شد، و سپس در استانداري عبداللَّه بن عباس که از جانب اميرالمؤمنين در بصره بود کاتب او گرديد.[1] و زماني که ابن عباس از جانب امام عليه السلام به استانداري بصره و شهرهاي اهواز و فارس و کرمان منصوب شد، زياد را به جانشيني خود در بصره گمارد، اما زياد در اين زمان که جانشين ابن عباس در بصره بود، درست به وظيفه خود عمل نمي کرد و از لغزش هاي او به حضرت علي عليه السلام گزارش نمودند و حضرت فوراً طي نامه اي او را سرزنش کرد و تهديد نمود و چنين نوشت: