ابو برده بن عوف ازدي
«ابو برده بن عوف» که در جنگ جمل به عنوانِ مخالف، از سپاه امام فاصله گرفته بود، خدمت حضرت علي عليه السلام آمد و گفت:اي اميرمؤمنان! آيا کشته هاي اطراف طلحه، زبير و عايشه را ديدي؟ به چه دليلي کشته شدند؟ امام عليه السلام در پاسخ فرمود: «اينها شيعيان و کارگزاران مرا کشتند و دو برادر ربيعه عبدي را همراه جمعي از مسلمانان به شهادت رساندند، به جرم اين که گفته بودند: ما حاضر نيستيم مثل شما پيمان شکني کرده و حيله و غدر به کار بنديم. به همين جرم آنان را به قتل رساندند، سپس از اهل جمل خواستم که قاتلان اين بي گناهان را تحويلم دهند تا قصاص شوند و کتاب خدا - قرآن - بين من و آنان حکم و داور شود، اما آنها حاضر نشدند و قاتلان را تحويل ندادند و به داوري قرآن نيز تن ندادند، سپس از راه جنگ با من وارد شدند، در حالي که هنوز بيعت و پيمانم باخون نزديک به هزار نفر از شيعيانم به گردنشان بود، لذا من نيز با آنان جنگيدم و کشته هايشان به تلافيِ کشته هاي ما است. آيا تو در اين کار شک و ترديد داري؟» ابوبرده گفت: تا به حال در شک و ترديد بودم، ولي اکنون حق را شناختم و خطاي آنان بر من آشکار شد. اي علي! تو بر هدايت بوده و به حق رسيده اي.
شيخ طوسي و برقي، ابوبرده ازدي را از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام به شمار آورده اند.[1] .