رفاعه و خونخواهي سيدالشهدا و ياران مظلومش
در اين نبرد آن چهار نفر يکي پس از ديگري به شهادت رسيدند. آن گاه رفاعة بن شداد پرچم سپاه را بر دوش کشيد ولي در آن شب چون هر دو سپاه سخت خسته شده و مجروح و کشته بسيار داده بودند، ترک مقاتله نمودند و توابين به فرماندهي رفاعه به کوفه بازگشتند و نيروهاي عبيداللَّه بن زياد به موصل عزيمت کردند. اين واقعه در اواخر سال 65 يا اوايل سال 66 هجري به وقوع پيوست.[2] .
رفاعة بن شداد از جمله کساني است که پس از مرگ معاويه از حضرت حسين عليه السلام براي هدايت و رهبري مردم به کوفه دعوت نمود تا رهبري امت اسلامي را در آن منطقه به عهده گيرد. اما متأسفانه خشونت و خون ريزي عبيداللَّه بن زياد سبب شد رابطه سران وفادار کوفه با امام حسين عليه السلام قطع شود و آنان نتوانند به وعده خود در دفاع از آن حضرت عمل نمايند و به کربلا جهت حمايت از سيدالشهدا عليه السلام سفر نمايند. از اين رو رفاعه با چهار نفر ديگر از بزرگان با فضيلت کوفه چون سليمان بن صرد خزاعي، و مسيب بن نجبه فزاري، و عبداللَّه بن سعد بن نفيل ازدي، و عبداللَّه بن وال تميمي، در منزل سليمان بن صرد جمع شدند و در يک جلسه سرّي طرح قيامي را پي ريزي کردند تا انتقام خون شهداي کربلا را بگيرند، و سرانجام در سال 65 هجري با جمع کثيري از مردم کوفه با عنوان توابين و شعار «يا لثارات الحسين» يعني اي انتقام جويان خون امام حسين عليه السلام به فرماندهي سليمان بن صرد خزاعي حرکت کردند و سرانجام در عين الورده با عبيداللَّه بن زياد که با دوازده هزار نيرو از شام با او همراه بودند، روبرو شدند.[1] .